Mijn grootste idool
eens een klein meisje
blonde haren, blauwe ogen
een klein meisje dat zo graag
bij jou op je schoot klom
jaren vol geluk gingen voorbij
ik jou oogappel
jij mijn liefste vriend
bij jou zijn was zo fijn
een schat van een grootvader was jij
wij hadden wel niet hetzelfde bloed
maar dat kon ons niet deren
ik kon zoveel van jou leren
ik groeide als kool
maar jij bleef mijn grootste idool
een man met een groot hart
die ik zo aanbad
samen op je duiventil
samen bij de konijnen
wat was ik gelukkig en blij
als ik even bij jou kon zijn
toen werd je ziek
je wilde zo graag naar het ziekenhuis
jij had het al twee keer meegemaakt
de dokter van wacht liet je niet opnemen
toen je een dagje later
toch naar het ziekenhuis kon
ging alles zeer vlug
ik kon zelfs geen afscheid meer van je nemen
je zag blauw
daarom mocht ik je niet meer zien
ik bleef achter met een intens groot verdriet
mijn wereld stortte in
te jong om alles te begrijpen en aanvaarden
na vele, vele jaren
denk ik nog steeds vol liefde aan jou terug
jij mijn dierbaarste grootvader
die ik nooit zal vergeten
jij was de stiefvader van mijn moeder
doch kon het jou niet deren
dat je nooit zelf kinderen hebt gekregen
jij was zo'n bijzondere man
jij verzorgde de kinderen van grootmoeder
met al je liefde alsof het je eigen kinderen waren
jij was als een rots in de branding
een trotse vader en grootvader
een duivenmelker bij uitstek
na 32 jaar nog steeds niet vergeten
ik ben God dankbaar
dat ik van jouw liefde mocht genieten
een groots man
die menig hart versteld liet staan
er bestaat geen tweede mens meer
nee...geen tweede zoals jij
ik blijf vol liefde aan je denken
jij was eenvoudig en zo lief
iemand waarvan menig mens hield
echt een 'God' voor iedereen
ik zou over jou een boek kunnen schrijven
met al het moois dat jij bezat
want jij was voor ons
een echte schat
lieve grootvader
lieve vriend
na 32 jaar
denk ik nog vol liefde aan je terug
'ik mis je nog steeds'
Reacties op dit gedicht
| elze: | Maandag, juli 24, 2006 17:34 |
| ohhhh...zo zo intens knuff |
|
| hiljaa: | Maandag, juli 17, 2006 19:06 |
| zlige herinneringen beschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| (rottig)appeltje: | Maandag, juli 17, 2006 18:43 |
| heel mooi prachtig gedicht.. liefliefs appeltje |
|
| Lia van der Fluit (L!@): | Maandag, juli 17, 2006 18:32 |
| een prachtherinneringsvol geschreven gedicht,,, laifs, | |
| M@rcel: | Maandag, juli 17, 2006 18:10 |
| wat een prachtig lief herinneringsgedicht Zonneschijn en koester deze herinnering voor altijd Knuff/liefs M@rcel |
|
| Aquarel: | Maandag, juli 17, 2006 18:10 |
| Wat prachtig, deze herinneringen aan jouw opa. Een groot gemis, maar zo liefdevol en koesterend geschreven. Heel mooi. Liefs, Aquarel |
|
| flores: | Maandag, juli 17, 2006 18:04 |
| Zoals je hem beschrijft lijkt het bijna een gemis voor ieder mens. Mooi hoor! Deze herinneringen kan niemand meer van je afnemen. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _Lieverdje_ |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||