ruggen waren bruinverbrand
ruggen waren bruinverbrand
bomen fluisteren bos
het knagend nerven van het blad
door mieren op hun jagend pad
zet de zomer neer op mos
het knagend nerven van het blad
door mieren op hun jagend pad
zet de zomer neer op mos
de bosrand loopt de hei voorbij
donkere akkers ploegen voren
met balen hooi en resten koren
verstrooid zijn daken van de boerderij
donkere akkers ploegen voren
met balen hooi en resten koren
verstrooid zijn daken van de boerderij
die zomer heb ik in mijn hand
haar geur gegrift in mijn geheugen
genieten deden we met volle teugen
ruggen waren bruin verbrand
haar geur gegrift in mijn geheugen
genieten deden we met volle teugen
ruggen waren bruin verbrand
wil melker
17/07/2006
17/07/2006
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, juli 17, 2006 20:25 |
| Wat een heerlijk sfeergedicht Wil! Liefsliefs, dikke knufff switi lobi |
|
| hiljaa: | Maandag, juli 17, 2006 19:06 |
| met de boer op het veld hier in deze warmte ! verstrooid ? het werk moet gebeuren! en mijn rug vandaag in de lommerte gebleven hihihi! knufliefs--hiljaa-- |
|
| (rottig)appeltje: | Maandag, juli 17, 2006 18:40 |
| wouw, heel mooi en bijzonder gedicht.. liefliefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||