Eenzaam met z'n allen
Ver gezocht, nooit gevonden
nog altijd alleen, ongebonden.
Verveling en eenzaamheid
vreemd dat ik daar niet alleen aan leid.
Eenzaam samen met anderen.
Tezamen onkundig dit te veranderen
Geen actie ondernomen vandaag,
de dag's herinnerring is vaag.
Je herkend ze meestal wel,
meegaand in het dagelijkse spel,
zij die jouw lot delen,
zich onherkenbaar in de groep vervelen.
Je weet je bent niet alleen,
ergens verschuilt zich er nog zo een.
Een, honderd, duizend, niet dat het er toe doet.
Zo'n gevoel maakt nog altijd onverrassend weinig goed.
Simpel is het schrijven, simpel is het handelen
nu je er nog toe zetten het pad daadwerkelijk anders te bewandelen.
nog altijd alleen, ongebonden.
Verveling en eenzaamheid
vreemd dat ik daar niet alleen aan leid.
Eenzaam samen met anderen.
Tezamen onkundig dit te veranderen
Geen actie ondernomen vandaag,
de dag's herinnerring is vaag.
Je herkend ze meestal wel,
meegaand in het dagelijkse spel,
zij die jouw lot delen,
zich onherkenbaar in de groep vervelen.
Je weet je bent niet alleen,
ergens verschuilt zich er nog zo een.
Een, honderd, duizend, niet dat het er toe doet.
Zo'n gevoel maakt nog altijd onverrassend weinig goed.
Simpel is het schrijven, simpel is het handelen
nu je er nog toe zetten het pad daadwerkelijk anders te bewandelen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Pseudoniem | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||