Op z'n minst
in verkeerde bochten gewrongen
- en verwrongen ben ik nu -
staart mijn onbewuste naar het alom bekende
en relativeert met een hoorbare zucht
wat zo voorspellend leek, blijkt achteraf
ik ben niet zoekende naar,
want al wat rest blijft over, daar waar het rust
- degene die mij vindt mag me hebben -
als je op z'n minst mijn voorhoofd kust
ik zou je eren om je loyaliteit
- als deze tastbaar is -
maar mijn hart uitwringen doe ik niet
- het is, wat ik ermee bedoel -
een indirect naast geschoten doel
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Donderdag, augustus 24, 2006 20:39 |
| Smacka! | |
| errel: | Donderdag, juli 20, 2006 20:56 |
| Word je bewust van het onbewuste, voel wat je nog nooit gevoeld hebt, word en ben jezelf. |
|
| nippy: | Donderdag, juli 20, 2006 20:38 |
| zo zeg das me daar een staaltje sterk neergezet! liefs |
|
| Jusst.: | Donderdag, juli 20, 2006 20:29 |
| Heel goed gevonden! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||