Geruisloos
tasten in het duister is
een kunst, enkel aan jou gegeven -
langs lijnen waar ik eindig en
een niemandsland begint.
hoe afschrikwekkend ook, de eeuwigheid
bevindt zich daar, in die contreien
maar toont zich niet.
ik laat je zoeken, want
zolang ik me geruisloos voort-
beweeg, merken mijn eigen grenzen
niet dat ik ze overschrijd.
Reacties op dit gedicht
| (rottig)appeltje: | Woensdag, juli 26, 2006 17:33 |
| prachtig verwoord, zet me aan het denken.. mooi liefliefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: provisorisch | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||