Rugzak.....
Iedereen draagt een portie verleden mee op zijn rug
Soms… komen de beelden van het ongeval terug.
Zichtbare littekens groot of klein ..
Dagelijks leven me de gevolgen en de pijn.
Ik sloot alles af in het verleden..
We leven ten slotte nu in het heden.
RvM
Reacties op dit gedicht
| Grittle: | Vrijdag, juli 28, 2006 21:56 |
| Jezelf er niet voor afsluiten; t is pijnlijk als je ermee geconfronteerd wordt, maar t geeft je hierdoor wel de mogelijkheid om t n plaatsje te geven. Accepteren zul je t nooit, maar zoals Sunset schrijft: t maakt je tot wie je nu bent! En R., je bent geweldig en n held! :) Liefs, |
|
| sunset: | Donderdag, juli 27, 2006 07:52 |
| Ik gaf het een plaatsje. Want ook dát maakte me tot wie ik nu ben. Liefs en een fijne pijnvrije zomerdag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robotic | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||