Ze geniet van al die dingen
Gaat op vakantie naar mooie plaatsen
Ligt ’s zomers op het strand
Is ’s winters aan het schaatsen

Na school maakt zij haar huiswerk
En in het weekend gaat ze op stap
Ze geniet van alles wat ze doet
Maar dat veranderde in één klap

Zondagmorgen, ik weet het nog goed
We reden met zijn allen naar het strand
Maar op dat kruispunt, we kregen een ongeluk
Die vrachtwagen schoof ons naar de kant

Allemaal zochten we naar een weg uit
Ze kon niet lopen, haar benen waren verlamd
Met zijn allen hebben we haar eruit geholpen
Huilend, zonder nog maar een enkel gevoel in haar benen
Dat gevoel was voor goed verdwenen

Haar troosten was onmogelijk
Ze liet niemand toe, er mocht niemand in
Toen ben ik tot de conclusie gekomen
Praten heeft geen zin

Ik pakte een trap en klom naar haar raam
Die dicht zat uiteraard
Ik was al voorbereid, en had een steen
Nog even keek ik om mij heen
Toen gooide ik de steen door het raam

Ze schrok
Ze keek me aan, zo kwetsbaar
Eindelijk had ik het voor elkaar
Ik pakte haar beet en liet haar niet meer los
De tranen vloeiden over mijn wangen
Ik was bang

Ze begon te praten, ze wilde het niet meer
Niets meer
Ik zei dat ik haar zou helpen, we komen er samen wel doorheen
Samen staan we sterker dan alleen
4 dagen lang hebben wij daar samen gezeten
Die dagen, ik zal ze nooit vergeten

Ze probeerde het
Ze probeerde het echt
Maar ze kon het niet opbrengen

De volgende dag gaf ze mij een brief
‘Open hem pas de 12e dus over een dag of twee’
Nu betekend het nog niets
Maar dan telt het pas allemaal mee

Ik snapte niet precies wat ze nou had bedoeld
Ik wist niet dat ze dit al als een afscheid had gevoeld
Als ik dat toen had geweten
Dan had ze hier misschien nog gezeten ..

Op 11 maart heeft ze zelfmoord gepleegd
Toen ik het hoorde ging alles verloren
Ik heb nachtenlang gehuild
Elke dag ging ik naar haar favoriete plek
Op de begrafenis mocht ik spreken
Dat heb ik toen gedaan
Vol moed, vol verdriet
Maar toch heb ik daar gestaan
Verteld over haar bestaan

De laatste dagen waren voor haar de ergste van haar leven
Dit had het lot haar nooit mogen geven
Zij was speciaal, ze had een verhaal, ze had een doel
Maar voornamelijk een hoop liefde, respect en veel gevoel

Op 12 maart opende ik de brief die ze mij had gegeven
Na elke zin veegde ik mijn tranen weg
Toen de brief uit was wist ik wat ik moest doen
Ik moest verder leven, ze zei dat ik het niet op mocht geven
Ik moest doen wat mijn hart zei
Het hart waar zij zich nu ook in bevind
Zij was speciaal, ze was de liefste persoon van het hele heelal
Dit meisje, zo lief, haar die ik nooit vergeten zal ..