witte vogels in een donkere lucht.
heerlijk samen op het bankje.
midden in de nacht
aan de rand van het water.
het gespetter van het water is te goed te horen.
we zien licht flitsen,
ze komen steeds dichter bij.
het omweert maar het blijft ver weg van ons.
we houden elkaar stevig vast.
er komt een groep witte vogels ze vliegen in de donkere lucht,
onder de sterren.
prachtig gezicht hoe zij hun vleugels spreiden.
we zitten nog veele uren,
in elkaar armen gevangen.
ik denk lief,
laat me alsjeblieft nooit meer los.
Reacties op dit gedicht
| M@rcel: | Donderdag, juli 27, 2006 23:10 |
| wat een prachtig gedicht heel,heel mooi Liefs M@rcel |
|
| (rottig)appeltje: | Donderdag, juli 27, 2006 18:25 |
| wat mooi... liefliefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lavendelvlinder | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||