Hoe dit zoiets gebeuren?
Hoe kon zoiets gebeuren
Zoiets ergs, pijnlijks
En vooral verdrietigs,
Er was niks, helemaal niks
In een keer…
Alles veranderde zo
Mijn hele leven,
Stond op z’n kop
Onbegrijpelijk..
Maar toch..
De harde waarheid…
Nog steeds..
Heb ik er moeite mee..
Machteloos kijk ik toe….
Zoiets ergs, pijnlijks
En vooral verdrietigs,
Er was niks, helemaal niks
In een keer…
Alles veranderde zo
Mijn hele leven,
Stond op z’n kop
Onbegrijpelijk..
Maar toch..
De harde waarheid…
Nog steeds..
Heb ik er moeite mee..
Machteloos kijk ik toe….
Reacties op dit gedicht
| -- Deesje --: | Vrijdag, juli 28, 2006 19:09 |
| veel sterkte... | |
| sunset: | Vrijdag, juli 28, 2006 13:48 |
| De beslissingen van de andere zijn niet te sturen of te beïnvloeden. En gelukkig maar (want welk een verantwoordelijk hadden wij anders niet te dragen). Al pakt het soms heel bruusk uit en komt het extra hard aan. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 28, 2006 12:27 |
| moge de steun van je vrienden troost bieden en goede herinneringen het verlies verzachten we hopen dat je de kracht vindt om dit verlies te dragen moge dit gebaar een teken van medeleven zijn veel sterkte,groetjes Dirk | |
Over dit gedicht
| Auteur: x_Sanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||