Geen reet...of toch wel...
je snapt er gewoon echt geen reet van!
hoe komt dat nou toch
weet je wat ik denk nu ineens
dat je het gewoonweg niet wilt snappen
dat is makkelijker en veiliger
want niemand is zo dom
het siert je niet
dat je er niet aan duft
die confrontatie
je mening te uiten
je wilt liever je kop in het zand
de wolken even weggummen
en dan vooral niet erover praten
want stel je nou voor
dat je op je bek gaat...
en wat dan nog?
is dat niet gewoon leven?
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 01, 2006 09:03 |
| ;-) o ja niets meer te zien;-))) | |
| Oorlam: | Maandag, juli 31, 2006 21:45 |
| haha hemelse kus je hebt jezelf verklapt;) | |
| flores: | Zaterdag, juli 29, 2006 12:59 |
| Ja maar, ja maar...;) Goed beschreven. Maar misschien voor sommigen niet zo eenvoudig? Frustrerend. Liefs |
|
| lely elfje: | Zaterdag, juli 29, 2006 12:24 |
| erg mooi beschreven en precies to the point... kus elfje |
|
| sunset: | Zaterdag, juli 29, 2006 12:13 |
| Vallen en opstaan. Inderdaad. Treffend. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
| Winna: | Zaterdag, juli 29, 2006 12:11 |
| *pffffff* xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||