kind
mijn lieve zoon
ik accepteer je gewoon
maar door gisteren doe je naar
want het zijn de onzekere dingen
je vader met een nieuwe vrouw
die jou in een bepaald persectief dwingen
je bent geestelijk gehandicapt
en voelt je daardoor genept
bij je vader hoor ik
in jou gevoel
het is voor jou een dikke snik
maar je reageert het af op mij
moet dan consequent zijn
dus voor straf
nee ik voel me zeker niet blij
terug naar je woongroep
je staat er zo teleurgesteld bij op de stoep
maar ik moet je laten gaan
en zit hier nu met een dikke traan
je alleen opvoeden is zo moeizaam
en voel me daarin eenzaam
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: anjaatjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||