Waarom?
Altijd jij… jij bent altijd onbereikbaar voor mij.
Tijdens elk gesprek kijk ik diep in je ogen.
Jongens kan ik nooit mee omgaan.
In ieder geval dat dacht ik.
Jij liet zien dat het wel kon.
Natuurlijk is dat ook weer onmogelijk.
Is er eindelijk iemand… ziet hij me niet staan.
Eigenlijk erg oneerlijk.
Tot op het bot om dat te laten zien, maar je ziet het niet.
Waarom altijd ik.
Ergens stel ik me aan.
Ergens is dit allemaal overbodig.
Toch doe ik het, omdat ik me nou eenmaal zo voel
Ik voel me echt heel rot, en ontzettend stom.
Klote gevoel noem je zoiets.
Helemaal kapot ga ik ervan.
Omdat ik erg gevoelig ben.
Uiteindelijk zal ik in zakken.
Vanaf dan zal iedereen zien, hoe gevoelig ik ben.
Altijd zullen ze eraan herinnerd worden.
Nooit zal iemand me dan nog pesten.
Jij bent diegene waar ik van hou.
Eten doe ik voor jou.
Ellendige wereld, altijd om me heen.
Nooit zal ik jou uit me hoofd krijgen.
Dus heb je al door dat ik je leuk vind.
Uren duurt het al.
Somber wordt ik ervan.
Jeetje, wat is het zwaar zo’n last te dragen.
Er is nog nooit een dag voorbij gegaan, zonder jou in mijn hart.
Erg overdreven zul je zeggen.
Niet dus, ik bedoel het serieus.
Voor jou zal ik alles doen.
Alles echt alles.
Nooit zal ik je ook maar 1% pijn willen doen.
Join de club als het om verliezen gaat.
Ons samen is mijn droom.
Uiteindelijk zul je het te weten komen, tot dan wacht ik in stilte op jou.