en toen ging het gordijntje dicht
en toen ging het gordijntje dicht
mijn buurvrouwtje zat steeds
achter haar raampje
met haar gordijntje open
zo kon je haar steeds zien zitten
steeds op de zelfde plaats
zij had er altijd alles gezien
de buren en het verkeer
veel kwam zij zelf niet buiten
steeds op de uitkijk
wat er allemaal gebeurde
steeds met haar gordijntje open
nooit was ze moe van het kijken
alles had ze gezien
zelfs de katten had ze zien lopen
tot op een dag
buurvrouw was verdwenen
en haar gordijntje bleef voor altijd dicht
henrib
mijn buurvrouwtje zat steeds
achter haar raampje
met haar gordijntje open
zo kon je haar steeds zien zitten
steeds op de zelfde plaats
zij had er altijd alles gezien
de buren en het verkeer
veel kwam zij zelf niet buiten
steeds op de uitkijk
wat er allemaal gebeurde
steeds met haar gordijntje open
nooit was ze moe van het kijken
alles had ze gezien
zelfs de katten had ze zien lopen
tot op een dag
buurvrouw was verdwenen
en haar gordijntje bleef voor altijd dicht
henrib
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, augustus 02, 2006 09:17 |
| Integere beeldende verwoording. Liefs en warme genegenheidsknuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: henrib | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||