houden van
een tijdje terug
kwam ik jou per toeval tegen
dacht dat jij me niets meer deed
maar ,wat dacht ik verkeerd
de pijn die ik had verdrongen
was op hetzelfde moment
weer begonnen
de regen viel met bakken uit de hemel
en dat was voor mij een zegen
want de tranen van verdriet
zag je gelukkig niet
jij gaf me beleefd een hand
ik jou in gedachte
een innige zoen
wat raar wat één mens
met je kan doen...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zanna-marie | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||