Schuldig
-Erbij zijn om in verlangen te kleuren
maar niets mocht gebeuren dan geuren die
overspoelen vanwege de tranen die treuren-
Een stap verder verwijderd van
de belangen die mijn geweten dragen
ik leefde in jouw wereld en de mijne
was weggevlogen, het kon
mezelf niet kwijt
De dagdoorbreking veranderd mijn naam
schuldig kijkend naar de maan
ik liet mijn lichaam staan
en ben met mijn geest meegegaan
maar niets mocht gebeuren dan geuren die
overspoelen vanwege de tranen die treuren-
Een stap verder verwijderd van
de belangen die mijn geweten dragen
ik leefde in jouw wereld en de mijne
was weggevlogen, het kon
mezelf niet kwijt
De dagdoorbreking veranderd mijn naam
schuldig kijkend naar de maan
ik liet mijn lichaam staan
en ben met mijn geest meegegaan
Reacties op dit gedicht
| remie: | Zaterdag, augustus 05, 2006 17:56 |
| treuren mag en ook mag een mens angst hebben, maar verlies jezelf niet in het geheel ....liefs Remie | |
| sunset: | Zaterdag, augustus 05, 2006 12:29 |
| Wohw. Dit las ik bijzonder graag. Liefs en knuf, sunset |
|
| *papillon*: | Zaterdag, augustus 05, 2006 12:11 |
| echt heel mooi verwoord!! liefs:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||