Onmacht
Nu onmacht en woede
zegevieren
zij de baas zijn over jou
jij elke dag bidt en hoopt
op een wonder
wat niet geschiedt,
jouw verbale agressie
verder toeneemt
terwijl je denkvermogen
afneemt
ook je mobiliteit
en nog veel meer
Als jij je ongelukkig voelt
jij je boosheid uit op mij,
dat mag, ik heb begrip
want mijn liefde voor jou
is onvoorwaardelijk
maar verwijt het me niet.
Want weet je mijn lief
dat is zó pijnlijk.
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zondag, augustus 06, 2006 19:08 |
| droefmooi! knufleifs--hiljaa-- |
|
| fran92: | Zondag, augustus 06, 2006 13:35 |
| heel erg mooi geschreven! liefs fran92 |
|
| sunset: | Zondag, augustus 06, 2006 10:07 |
| Wohw! Rakend, treffend (En wie het schoentje past die trekt het aan). Chapeau hoor. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| Klaes: | Zondag, augustus 06, 2006 09:35 |
| herkenbaar mooi verwoord groet/klaes |
|
| remie: | Zondag, augustus 06, 2006 09:24 |
| met respect gelezen ik weet precies wat je bedoeld heb eens in dezelfde situatie gezeten, machteloos toekijkend...liefs Remie | |
| Littledolphin: | Zondag, augustus 06, 2006 09:02 |
| stilmakend waar....mooi verwoord,liefs littlexxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||