de mist
ik wil het touw dat me naar aarde trek
me een sigaret en rook
blaas ik uit...
de bladeren, het eeuwige twisten
mijn drum, vriend van het schip
banken van misten
verdwalen in onschuld
daar de inktvis niet meer wist
waar de drum zijn vloei had gelaten
in die mystieke mist
waar
witte aansteker op een arabische mat
arabische gom
uitgewist...
geen aansteker, geen vloei, geen drum...
wat rol ik me om
gelaat uit het raam
snakkend naar lucht
een nieuwe zucht
herademt...
Reacties op dit gedicht
| Dreamlover: | Woensdag, december 13, 2006 23:04 |
| mmm...bijzonder smakend neergezet! Mooi en graag gelezen. Liefs Dreamlover |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 08, 2006 21:04 |
| Goed gevonden! | |
| Littledolphin: | Dinsdag, augustus 08, 2006 18:56 |
| hej oxyyy,nice to read you again!!!very nice poem!!!liefs littlexxxx | |
| powderfinger: | Dinsdag, augustus 08, 2006 18:31 |
| my kind of poem! fantastisch weergegeven! |
|
| Emilia: | Dinsdag, augustus 08, 2006 18:28 |
| Anders dan anders, maar wel mooi, strevend. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Oxygénée | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||