De nacht lacht vannacht!
Ik weet nog wie je bent!
Tegenwoordig vind ik je slechts dieper,
en dieper op de bodem van het glas terug.
Je lijnen beginnen te vervagen
terwijl het Gods geschenk
geen soelaas brengt.
Ik probeer zo hardnekkig om je hier te houden,
't houdt geen steek meer in de donkere nacht
waarin je herinnering zo lieflijk lacht
(zo sensueel en zacht)
dat mijn hart wil en zál breken vannacht,
in mijn liefde voor jou.
Reacties op dit gedicht
| Amon: | Dinsdag, augustus 15, 2006 12:06 |
| ik weet nog wie je was jij in je jurk en ik in pak de eerste kus in de klas je gaf een klap en ik brak |
|
| Gubanoi: | Woensdag, augustus 09, 2006 18:55 |
| errug mooi Lady... 4x gelezen... treurig..voelbaar.. Liefs, |
|
| Vladie: | Dinsdag, augustus 08, 2006 22:49 |
| Prachtig!! Echt waar! ( dat verhaal is lang vergeleken een gedicht en kort vergeleken een ''verhaal''.. iig dat vond ik dan) Liefs, Emma |
|
| nippy: | Dinsdag, augustus 08, 2006 21:08 |
| mooi zeg! | |
| Winna: | Dinsdag, augustus 08, 2006 19:39 |
| auw | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lady Decadence | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||