Echtscheiding.
Hij, had de knoop doorgehakt,
beslist in volle waan, ondoordacht,
te scheiden van die bitch,
een slet, die voortdurend switcht.
Drie maanden slechts getrouwd,
Menigmaal het zich berouwd,
Nooit een woord te hard gesproken,
Geen enkele klank was oorverdovend.
Je zag hem met de dag verkwijnen,
Zijn ogen gebroken van het schreien,
Zijn babyface doorkerfd met diepe groeven,
Wat had die feeks, zijn hart doen bloeden.
Zijn hele leven was vernield,
Gehuild, tranen van verdriet.
Na regen komt steeds zonneschijn,
Gedaan, met z’n twee eenzaam zijn.
Bewonderen zal men zulke man,
Die een hel op aarde dragen kan,
Telkens weer, het steeds vergeven,
Die hoer, met wie hij, zijn liefde deelde.
Hij, die haar zijn leven toevertrouwde,
Steen per steen aan het vertrouwen bouwde,
Hij sloof zich uit, het had geen naam,
Mag nu genieten, een zorgloos bestaan.
Dankbaar, is hij nu de Here,
Voor ’t aanhoren van zijn bede.
Een nieuwe toekomst lacht hem tegemoet,
Van bijtjes, bloemen, honing zoet.
Duizend bloemen op je wegen,
Elke dag een gouden zegen,
Miljoenen vlinders in jouw buik,
Dat wenst zij jou, rechtuit.
De bitch.
beslist in volle waan, ondoordacht,
te scheiden van die bitch,
een slet, die voortdurend switcht.
Drie maanden slechts getrouwd,
Menigmaal het zich berouwd,
Nooit een woord te hard gesproken,
Geen enkele klank was oorverdovend.
Je zag hem met de dag verkwijnen,
Zijn ogen gebroken van het schreien,
Zijn babyface doorkerfd met diepe groeven,
Wat had die feeks, zijn hart doen bloeden.
Zijn hele leven was vernield,
Gehuild, tranen van verdriet.
Na regen komt steeds zonneschijn,
Gedaan, met z’n twee eenzaam zijn.
Bewonderen zal men zulke man,
Die een hel op aarde dragen kan,
Telkens weer, het steeds vergeven,
Die hoer, met wie hij, zijn liefde deelde.
Hij, die haar zijn leven toevertrouwde,
Steen per steen aan het vertrouwen bouwde,
Hij sloof zich uit, het had geen naam,
Mag nu genieten, een zorgloos bestaan.
Dankbaar, is hij nu de Here,
Voor ’t aanhoren van zijn bede.
Een nieuwe toekomst lacht hem tegemoet,
Van bijtjes, bloemen, honing zoet.
Duizend bloemen op je wegen,
Elke dag een gouden zegen,
Miljoenen vlinders in jouw buik,
Dat wenst zij jou, rechtuit.
De bitch.
Reacties op dit gedicht
| liesje.mtjs: | Vrijdag, januari 11, 2008 20:09 |
| Wat moet hij gekwetst geweest zijn. Hopelijk gaat hij nu een andere toekomst tegemoet. Maar inderdaad na regen komt zonneschijn, ook ik heb dit mogen ondervinden. | |
| Paiin_*: | Zondag, oktober 22, 2006 16:13 |
| Mooi, voel de boosheid hierin. [F] Kusje |
|
| the freeman: | Maandag, oktober 16, 2006 11:52 |
| heel mooi geschreven net als altijd van je groetjes the freeman |
|
| TouchTooMuch: | Donderdag, augustus 24, 2006 18:11 |
| Dit vind ik nu eens echt mooi!! Heb je geen adres van ''die slet''... :-) sorry, effe mijn mannelijke hormonen... :-) :-) |
|
| Tijgertje:): | Woensdag, augustus 23, 2006 20:03 |
| hoe mensen in staat zijn een ander de grond in te werken..en hoe!! knap verwoord...liefssss | |
| redactie : | Zaterdag, augustus 12, 2006 11:21 |
| Sunset dat gaat om de titel hoor Ik zie hier in de titel geen overbodige leestekens ;) |
|
| lely elfje: | Vrijdag, augustus 11, 2006 11:27 |
| ik vind hem erg leuk geschreven... kus elfje |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 11, 2006 08:36 |
| Voelbaar (en herkenbaar) jouw ironie. En ondanks het zeker aanwezige verdrietig-boos zijn, heel integer neergezet (vind ik). Liefs en warme knuf, sunset PS: Alleen, mag ik je vragen op het gebruik van leestekens (komma''s) te letten. Ook dat gebruik is aan regels gebonden. |
|
| L.Bert: | Vrijdag, augustus 11, 2006 08:17 |
| Mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: prikkebeentjeu | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||