Het verloor zichzelf
Voor haar is het er
gewoon – plaats in haar
zijn, het voelt niet eens
vuil hoe de ander ooit
lachte om wat haar
een lichaam schonk, haar
misschien eens dood
zou maken. Nu stapt er
een kind in duizend stukken
op de trap, elke keer één
trede en het valt
(elke keer één trede).
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Vrijdag, augustus 11, 2006 12:14 |
... (alike souls share the pain?) |
|
| Oorlam: | Vrijdag, augustus 11, 2006 11:00 |
| ah geweldig gedicht, loopt heerlijk | |
| *papillon*: | Vrijdag, augustus 11, 2006 10:57 |
| echt heel mooi verwoord! liefs |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 11, 2006 10:05 |
| Wohw! Meer dan rakend, stilmakend; aangrijpend dit. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||