moederdag
In jouw razende onmacht;
je zag niet wie je wou
Heb je keer op keer mijn zijn veracht doch,
kinderen zijn trouw.
Nimmer kon het kind terugkeren in jouw schoot
Verlangend naar wat het niet vind
zo heeft ze in wanhopige tegenmacht
telkens weer zichzelf verkracht
en bloedde het kind langzaam dood
Tenslotte...
Het kind werd angst,
de angst werd vrouw.
De pijn bleef het kind
en de vrouw.....
werd jou
je zag niet wie je wou
Heb je keer op keer mijn zijn veracht doch,
kinderen zijn trouw.
Nimmer kon het kind terugkeren in jouw schoot
Verlangend naar wat het niet vind
zo heeft ze in wanhopige tegenmacht
telkens weer zichzelf verkracht
en bloedde het kind langzaam dood
Tenslotte...
Het kind werd angst,
de angst werd vrouw.
De pijn bleef het kind
en de vrouw.....
werd jou
Reacties op dit gedicht
| BloedendHart: | Dinsdag, augustus 15, 2006 17:30 |
| Bedankt voor je reacties.. Je schrijft zelf ook heeel mooi. Trust that time will heal all wounds... eventually.. In the meantime... I''m here xXx |
|
| joëlleke: | Maandag, augustus 14, 2006 20:09 |
| tis echt een keischoon gedicht, kem et echt graag geleze, der zit enorm veel gevoel in. PRACHTIG!!! XXX joëlle |
|
| sunset: | Maandag, augustus 14, 2006 10:46 |
| Wohw! Chapeau. Liefs en mijn omarmende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nymfke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||