[ als dank antwoord voor Sunset's gedicht…tranen om elze ]
en wanneer mijn ogen eeuwig sluiten gaan
mijn lach het groen zal minnen
zal het leven uit mij treden
- en ik weet mijn vriend -
dat ook jij weet dát het leven
weer opnieuw zal gaan beginnen
en in zwijgen staat het goud
met in het firmament getekend
het schoeisel van de gelopen mijlen
maar toch iets verder dan voorheen
licht het baken mijn pad
en dat is het beeld de boeg
waarom ik telkens zweeg
elze
hiljaa: | Maandag, augustus 14, 2006 20:37 |
woorden heen en weer voelen keer op keer welgemeend en oprecht vrienden is het wat het zegt! laive elze ik ga niet klagen over het weer maar stuur toch maar het zonneke hoor hahaha! knufkusjesliefs--hiljaa-- |
|
Roland Hainje: | Maandag, augustus 14, 2006 19:07 |
mooi geschreven!de zin tussen de -gedachten streepjes-,zijn veelzeggend. zeer graag gelezen;) groetjes, Ro |
|
_Zonneschijn_: | Maandag, augustus 14, 2006 18:40 |
Zeer schitterend geschreven! Ga zometeen dat gedicht van Sunset lezen! Liefs |
|
remie: | Maandag, augustus 14, 2006 18:04 |
wat een ware woorden, echte vrienden...liefs Remie | |
M@rcel: | Maandag, augustus 14, 2006 17:53 |
wat een geweldig gedicht Elze schitterbaar mooi geantwoord Liefs M@rcel |
|
sunset: | Maandag, augustus 14, 2006 17:43 |
In woord en weerwoord reiken wij ons voel en bouwen bruggen over plaats en tijd; vriendschap is zoveel meer dan elkaar zien of horen. Ik mag jou en zeg je dank. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Lia van der Fluit (L!@): | Maandag, augustus 14, 2006 16:41 |
schitterend antwoord... groetjes, Lia |
|
Klaes: | Maandag, augustus 14, 2006 16:33 |
een prachtig antwoord op zijn gevoelig schrijven over jou groet/klaes |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 14 augustus 2006 | ||
Thema's: |