al vele tranen
Al vele tranen,
Hebben over mijn wangen gelopen,
Alles loopt in zijn eigen banen,
En de pijnen zijn zomaar naar binnen geslopen,
En wat ik doen moet?
Hulp wil ik niet,
Ik probeer het allemaal goed,
Maar toch eindigt het steeds met verdriet,
Ik weet het soms gewoon niet meer,
Alles wordt dan even te veel,
Maar misschien komt er een keer,
Dan maakt iemand mijn leven weer heel,
Ik heb je beloofd,
Altijd van je te houden,
En ook al ben je dan van je leven beroofd,
Ik weet zeker, dat we elkaar vertrouwden,
En sommige dingen zal ik nooit begrijpen,
Die zitten gewoon te diep weggestopt,
Ik wil proberen iedere kans te grijpen,
En zou willen dat ik niet had geflopt,
Maar voor spijt is het eigenlijk te laat,
Ik wou je echt niet kwijt,
Maar ik weet dat alles ooit vergaat,
En ik zorg dat ik m’n verdriet niet mijd,
Ik zal in moeten zien,
Wat ik heb gedaan,
En misschien,
Was het wel voorbestemd dat je te vroeg van deze wereld moest gaan….
Maar je moet weten,
Dat ik op het moment wacht,
Dat je mij vertelt dat je me niet hebt vergeten,
En iets ons weer samen heeft gebracht.
Hebben over mijn wangen gelopen,
Alles loopt in zijn eigen banen,
En de pijnen zijn zomaar naar binnen geslopen,
En wat ik doen moet?
Hulp wil ik niet,
Ik probeer het allemaal goed,
Maar toch eindigt het steeds met verdriet,
Ik weet het soms gewoon niet meer,
Alles wordt dan even te veel,
Maar misschien komt er een keer,
Dan maakt iemand mijn leven weer heel,
Ik heb je beloofd,
Altijd van je te houden,
En ook al ben je dan van je leven beroofd,
Ik weet zeker, dat we elkaar vertrouwden,
En sommige dingen zal ik nooit begrijpen,
Die zitten gewoon te diep weggestopt,
Ik wil proberen iedere kans te grijpen,
En zou willen dat ik niet had geflopt,
Maar voor spijt is het eigenlijk te laat,
Ik wou je echt niet kwijt,
Maar ik weet dat alles ooit vergaat,
En ik zorg dat ik m’n verdriet niet mijd,
Ik zal in moeten zien,
Wat ik heb gedaan,
En misschien,
Was het wel voorbestemd dat je te vroeg van deze wereld moest gaan….
Maar je moet weten,
Dat ik op het moment wacht,
Dat je mij vertelt dat je me niet hebt vergeten,
En iets ons weer samen heeft gebracht.
Reacties op dit gedicht
| Joy!!!: | Maandag, augustus 12, 2002 13:24 |
| Heel mooi ! je kan in zo'n gedicht zo veel gevoelens zeggen ... |
|
| Elli Elsermans: | Dinsdag, oktober 23, 2001 19:50 |
| heel ontroerend Danielle, 'k herken die gevoelens van onmacht, en vooral die waarom- vraag....maar onthou goed: je bent niet alleen, er zijn mensen die je pijn verlichten... | |
| Danielle: | Woensdag, september 06, 2000 09:21 |
| dankjewel | |
| Firebolt: | Vrijdag, september 01, 2000 15:44 |
| Soms mag/moet je vragen om hulp. Niemand hoeft het alleen te doen. Een erg mooi gedicht, ik ben diep geraakt.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Danielle | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||