Levensweg
Ik spuug gal op het mosdeken
dat eens mijn huis verwarmde
als nacht koude rillingen gaf
Pel huid en haar van stenen
die hart omklemmend ziel bespeelde
koud ijzer grond me beter
dan onkruid schuiten kon
Veeg as en zonde uit donkere kamers
blaas bloemenvlinders die vurig ontvlammen
bij de nieuwe wind die ik laat waaien
hier waar ik mijzelf ooit verloor
15 augustus 2006 Amanda
dat eens mijn huis verwarmde
als nacht koude rillingen gaf
Pel huid en haar van stenen
die hart omklemmend ziel bespeelde
koud ijzer grond me beter
dan onkruid schuiten kon
Veeg as en zonde uit donkere kamers
blaas bloemenvlinders die vurig ontvlammen
bij de nieuwe wind die ik laat waaien
hier waar ik mijzelf ooit verloor
15 augustus 2006 Amanda
Reacties op dit gedicht
| Roland Hainje: | Woensdag, augustus 16, 2006 13:01 |
| amanda,prachtig geschreven! maar van jou, is ook niet anders te verwachten;) groetkus, X Ro |
|
| Heather006: | Woensdag, augustus 16, 2006 10:38 |
| In één woord, ''prachtig''! | |
| sunset: | Woensdag, augustus 16, 2006 09:15 |
| P r a c h t i g! Meer, meer, meer. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nieuwvischje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||