Splinters uit het verleden
Een omgevallen boom
Versperde eens de weg
De boom ruste op een bankje
En een stukje op de heg
Ik kon er niet omheen
Mijn weg die liep hier dood
Ik was niet sterk genoeg,
De boom was écht te groot
Met alleen mijn eigen kracht
Kwam ik er nooit langsheen
Gelukkig kwamen er mensen helpen
En was ik niet alleen
De omgevallen boom
Verdween toen uit mijn leven
Kijk naar mijn arm, het litteken
Dat er van de boom is overgebleven
Reacties op dit gedicht
| QueenBee: | Vrijdag, augustus 18, 2006 15:55 |
| Fijn dat ze kwamen helpen, schatje Mis je Houdvanj |
|
| switi lobi: | Donderdag, augustus 17, 2006 16:58 |
| Fijn dat ze kwamen helpen... Liefsliefs, switi lobi |
|
| lommert: | Donderdag, augustus 17, 2006 16:44 |
| Gelukkig kwamen er mensen helpen ...wat is een mens alleen;) willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||