Een mooie witte bloem,
midden in de wei,
staat vrolijkt te bloeien,
en lijkt te zeggen: kijk naar mij.

Daarnaast een waardeloos stukje onkruid,
niemand die er naar kijkt,
Niemand die zich er over ontfermt,
Maar is het wel wat het lijkt?

Wat dat waardeloze stukje onkruid,
is net zo goed een stukje leven,
dat waardeloze stukje onkruid,
zal net zo goed zijn vruchten geven.

Maar in de mensen wereld,
gaat het precies op dezelfde manier,
op uiterlijk wordt je al afgerekend,
en het innerlijk doet men geen zier.

Het innerlijk lijkt waardeloos,
wie niet goed om zijn uiterlijk denkt doet niet meer mee,
en of dat die persoon ook raakt?
Daar zitten wij toch niet mee?

Misschien is het een goed idee,
om niet op het uiterlijk af te rekenen,
Dan kunnen we zien dat ook niet mooie mensen,
veel voor de wereld zouden kunnen betekenen