ik weet even niet wat ik moet zeggen hierop
zwijg even, laat mijn gedachten even gaan
denk aan jouw, hoever het heeft kunnen komen
lees het krantenbericht, laat de tranen lopen

je bent er niet meer, alleen de herinnering nog
je vriend achterna gegaan, je eigen weg gegaan
mensen achtergelaten, wel met heel veel spijt
maar de dood was sterker dan de liefde van ons

gekend heb ik je niet zo goed als andere mensen
maar toch reageerde jij op mijn gedichten
wist ik wie je was, hoeveel je voor veel betekende
heb ik jouw woorden gelezen, aan je gedacht

misschien denk je nu wel, wat zeurt dat mens toch
er is iemand dood, ze heeft haar toch niet gekend
maar toch heb ik verdriet, omdat ze zoveel betekende
voor de mensen die ik liefheb, nu moet troosten

ik weet hoe je het gedaan hebt, en waarom
weet hoeveel verdriet vele mensen hebben voor jouw
wil het allerliefst jouw terughalen, samen met je vriend
maar weet ook, dat dit misschien wel beter is

nu zeg ik alleen nog even, dat ik je wel degelijk mis
dat ik huil om jouw, jij in mijn gedachten blijft
wil een knuffel geven aan iedereen die om haar geeft
samen zullen wij jouw in onze gedachten houden


dag lieve jij..



*oud gedicht, maar nog vol emoties die ik steeds weer voel*