Onzinnigheid
het waren maar woorden misschien
het was een moment van onzinnigheid
maar ineens blijven ze hangen in de lucht
net als de klamme hitte na een zomerdag
stop met praten
ik snoer je de mond
- oost-indisch doof -
gebrek aan kracht
geef het humor
en lach het weg
maar ogen blijven spreken
zelfs gesloten voel ik de blik
die alles zeggen kan zonder
te kijken -sprekende rimpeltjes-
het zou een ramp worden
maar toch...zeker weten doe je niet
nooit niet, ook niet, gewoon niet
stop je woorden en ga naar huis
Reacties op dit gedicht
| H.J.: | Maandag, augustus 21, 2006 01:25 |
| Onzinnig kleine lettertjes:) maar verder wijs dicht. kusss |
|
| Innerchild: | Zondag, augustus 20, 2006 23:10 |
| Alles ... behalve onzinnig mooi geschreven ! Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||