De rivier

Mijn lichaam wordt meegesleurd
In een rivier van bloed
Veroorzaakt door de wonde
Waar ik zelf verantwoordelijk voor ben
En eindigt in een kolkende waterval
Die evenveel kracht heeft als de intense woede van het leven

Mijn ziel is vastgeketend in die rivier
Samen met mijn lichaam
Die steeds verder wegstroomt van de wereld
En me afzondert in de schaduw van het licht
Met de gedachte aan de utopie van de dood
Die zelf niet bestaat in een hallucinatie van het leven

Mijn tranen worden één met die rivier
Die mijn dode ogen produceren
Ik kan de emotionele pijn niet meer aan
Die zich uit in de fysieke pijn
Met mijn mes die de rivier voedt
Met het laatste bloed waarover mijn lichaam beschikt