Mijn verhaal
Op een dag vroeg hij me:
“Wat is je verhaal?”
Ik verstond hem niet,
hij sprak een andere taal.
Ik dacht na over zijn vraag.
Doch het antwoord zo simpel,
ik weet het vandaag,
zodat ik hem niet meer afwimpel.
De zo simpele vraag,
moet ik hem teleurstellen,
kent zijn antwoord maar traag.
Hopelijks voor de tijd hem zal vellen.
Dus zeg ik vandaag mijn vriend
als je mij leert kennen
alleen dan
heb je het antwoord verdiend.
Alleen dit stuk van de waarheid
kan ik je geven,
dan ken je het begin,
mijn zijn, mijn leven.
“Wat is je verhaal?”
Ik verstond hem niet,
hij sprak een andere taal.
Ik dacht na over zijn vraag.
Doch het antwoord zo simpel,
ik weet het vandaag,
zodat ik hem niet meer afwimpel.
De zo simpele vraag,
moet ik hem teleurstellen,
kent zijn antwoord maar traag.
Hopelijks voor de tijd hem zal vellen.
Dus zeg ik vandaag mijn vriend
als je mij leert kennen
alleen dan
heb je het antwoord verdiend.
Alleen dit stuk van de waarheid
kan ik je geven,
dan ken je het begin,
mijn zijn, mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 22, 2006 20:24 |
| * mijn verhaal vertel ik telkens terugwerkend uit de mens die ik werd, pas aan het sterven weet ik wie ik ben, misschien maak je me mee. * hans |
|
| ro0sje *: | Dinsdag, augustus 22, 2006 10:30 |
| heel mooi verwoord, blijft inderdaad vrij mysterieus. Heel apart keep going!! Liefs |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 22, 2006 08:58 |
| Een beetje mystieke nieuwsgierigheid opwekkende verwoording. Treffend overgebracht hoor. Liefs en knuf, sunset |
|
| philos: | Dinsdag, augustus 22, 2006 00:25 |
| dat is zo fascinerend, te zijn, te leven, te geven. philos |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *rose* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||