zomaar een knuffel van verpleegster
ik kwam huilend op therapie,
en was behoorlijk deprie.
stote ze even van me af,
dee behoorlijk laf.
Tijdens het roken,
was ik toch maar naar de toe gedoken.
Ik zei we moeten eens praten,
ik moet het hier achter laten.
Ik vertelde van deze verschrikkelijke nacht,
dat ik er uitgeflikkert werd wat ik niet had verwacht.
Ze schrok er van,
en vroeg wat gebeurde er totdat het zo ver kwam.
Ik begon toen met der te praten,
kon alleen nog niet me tranen laten.
Ze zei word ook maar verdrietig en eens goed kwaad,
want je bent net als een ander zo waard.
Ik wil je helpen meid,
we komen er samen echt wel uit uit deze strijd.
Ze was trots op me weer,
want ik doe het toch steeds maar keer op keer.
We hebben lang zitten praten,
naar een uur moesten we het erbij laten.
Ze gaf me een knuffel en sloeg een arm om me heen,
ik begin een beetje vertrouwen te krijgen en voelde me niet alleen.
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Woensdag, augustus 23, 2006 16:42 |
| Zo zie je er zijn ook nog lieve mensen! KNUF |
|
| Fata Morgana: | Woensdag, augustus 23, 2006 01:11 |
| Je weet toch dat tulpen het mooist zijn als ze wijd openstaan.... liefs en knuffel op afstand, Fata. | |
| mums: | Woensdag, augustus 23, 2006 01:08 |
| je komt er meid,luister naar je eigen kracht, want die heb je en een hart vol liefde voor anderen, nu nog aan jezelf geven. liefs mums |
|
| walk away: | Woensdag, augustus 23, 2006 01:00 |
| aaah gelukkig! Zie je dit is al een klein begin lieve meid!! Je komt er echt wel, heb vertrouwen in jezelf! Liefs en warme knuf |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||