Vervlogen tijd
Vervlogen tijd
Blauwe oogjes, kleine handjes
Bolle wangen, kleine voetjes
Pijnlijk tandvlees, eerste tandjes
Laten wiegen, zacht en zoetjes
Onverstaanbaar kraaien
Mama en papa paaien
Bellen blazen, touwtje springen
Schipper mag ik overvaren
Kinderliedjes zingen
Eerste woordjes leren, leren spellen
Vermenigvuldigen en leren tellen
Verkennen, met je oogjes stelen
Onbezorgd buiten spelen
De vlinders dansen in je buik
De eerste kus in het plaatselijke park
Stiekem achter de vlinderstruik
De eerste liefde waarvan je dacht
Hij is het einde
Hij is lief, teder en zacht
Niets was minder waar
De ware kwam na een paar jaar
De tijd is nu gekomen
Dat is de man van je dromen
Huisje, tuintje
Knus, gezellig, niet te groot maar ook niet klein
Je leert met kleine dingen tevreden te zijn
Hij heeft een baan, hij is attent
Je wast en plast en al de rest
Je zorgt voor een warm en veilig nest
De kinderen zijn groot
Opgegroeid zoals het hoort
Er is niets dat je eigenlijk erg stoort
Opeens komt jouw blauwe oogjes, bolle wangen
Zeggen dat ze met het vriendje naar een nest verlangen
De tijd ging snel
De tijd ging voort
Je kijkt even achterom
Je vraagt je af
Waar ergens ben ik ontspoord ?
Blauwe oogjes, kleine handjes
Bolle wangen, kleine voetjes
Pijnlijk tandvlees, eerste tandjes
Laten wiegen, zacht en zoetjes
Onverstaanbaar kraaien
Mama en papa paaien
Bellen blazen, touwtje springen
Schipper mag ik overvaren
Kinderliedjes zingen
Eerste woordjes leren, leren spellen
Vermenigvuldigen en leren tellen
Verkennen, met je oogjes stelen
Onbezorgd buiten spelen
De vlinders dansen in je buik
De eerste kus in het plaatselijke park
Stiekem achter de vlinderstruik
De eerste liefde waarvan je dacht
Hij is het einde
Hij is lief, teder en zacht
Niets was minder waar
De ware kwam na een paar jaar
De tijd is nu gekomen
Dat is de man van je dromen
Huisje, tuintje
Knus, gezellig, niet te groot maar ook niet klein
Je leert met kleine dingen tevreden te zijn
Hij heeft een baan, hij is attent
Je wast en plast en al de rest
Je zorgt voor een warm en veilig nest
De kinderen zijn groot
Opgegroeid zoals het hoort
Er is niets dat je eigenlijk erg stoort
Opeens komt jouw blauwe oogjes, bolle wangen
Zeggen dat ze met het vriendje naar een nest verlangen
De tijd ging snel
De tijd ging voort
Je kijkt even achterom
Je vraagt je af
Waar ergens ben ik ontspoord ?
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Woensdag, augustus 23, 2006 15:55 |
| helemaal mee eens;het is zo stil als ze de deur uit zijn en het komt altijd vlugger dan je ''t verwacht. liefs, lonely 1 |
|
| sunset: | Woensdag, augustus 23, 2006 14:07 |
| Zooooooooo herkenbaar (En zeker met de laatste nu heb ik er erge moeite mee). ;=). Liefs en heel fijne dag, sunset |
|
| fran92: | Woensdag, augustus 23, 2006 13:42 |
| wauw tinekke dit heb je echt prachtig geschreven! de tijd gaat zo ontzettend snel.. daarom maar genieten van elke dag liefs fran92 |
|
| M@rcel: | Woensdag, augustus 23, 2006 12:50 |
| heel mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
| Hilly N: | Woensdag, augustus 23, 2006 09:22 |
| Mooi verwoord gedicht. Groet, Hilly |
|
| moonwoman: | Woensdag, augustus 23, 2006 09:03 |
| mooi! lieve groet. |
|
| marileen: | Woensdag, augustus 23, 2006 09:02 |
| Een levenslijn neergezet in een prachtig gedicht. Graag gelezen. Liefs marileen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinneke 1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||