kastanjetijd
een kleine stekelige mijn, je pel,
en daarin je glimmend-bruine vrucht
de herinnering bijt in mijn vel
van verse inkt, kaften en lijm
eeuwig begin van de schooltijd,
en iemand staat weer
met het wierrookvat te zwaaien
in een mooi kanten kleed,
een oude man handenwrijvend
in het portaal
met zijn jezuïtenlach
over de jaarlijks
hernieuwde
wonderlijke
visvangst
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Donderdag, augustus 24, 2006 17:21 |
| Ik herinner het mij nog, die visvangst, en dan het delen. Jouw mijn, ik droomde net iets in die aard, een explosie van dynamiet... Graag gelezen. Liefs, knuffel, xxxxxxxxxx |
|
| Innerchild: | Donderdag, augustus 24, 2006 14:16 |
| Een zeemijn ? Nog nooit van gehoord ! Leert deze dame weer wat bij ;) | |
| lonely 1: | Donderdag, augustus 24, 2006 13:14 |
| fijn weer om te lezen.liefs, lonely 1 | |
| conan: | Donderdag, augustus 24, 2006 12:41 |
| mijn is als een zeemijn ook zo''n stekelige bol die kon ontploffen liefs conan |
|
| Innerchild: | Donderdag, augustus 24, 2006 12:39 |
En ja hoor ... het is weer zeer herkenbaar ! Veel vis ... maar weinig goeie (meestal toch !) Inner is mijn = pijn ? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||