Een traan als een druppel
Een gezicht
Een traan
Geen licht
Alleen staan
Dat wil ze niet meer
Ze moet het vergeten
Ze wordt er aan herinnerd elke keer
Niemand die dat hoeft te weten
Welke rugzak ze draagt
Al de pijn en het verdriet
Ze heeft hier ook niet om gevraagd
Niemand die het ziet
Een traan
Van het gezicht
Nog steeds alleen staan
En nog steeds geen licht
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, augustus 25, 2006 10:55 |
| Droevige eenzame verlatenheid (En dat terwijl delen de last alleen maar verlicht). Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| switi lobi: | Vrijdag, augustus 25, 2006 09:41 |
| Verdrietig..... Liefsliefs, switi lobi |
|
| hiljaa: | Vrijdag, augustus 25, 2006 08:58 |
| droefmooi verwoord! | |
| Tinneke 1: | Vrijdag, augustus 25, 2006 08:52 |
| beetje droevig maar mooi gechreven ! Tinneke x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: star of ocean | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||