De clown met gebroken lach
Staant aan haar bed
Toverde hij een bloem uit zn pet
Een meisje weggerooft uit vertrouwen
Ze had niemand meer om van te houden
Ouders verloren bij een ongeluk
De clown was van zn stuk
Wat hij ook deed
Hij was fleurig en vrolijk gekleed
Frutsels hier en frutsels daar
Vrolijk keek hij naar haar
Maar het werkte niet
Ze huilde en had veel verdriet
De clown wist niet wat te doen
En ging op haar bed zitten en gaf haar een zoen
Hij deedt haar armen om haar heen
Hij had nog ouders, maar zij geen
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Maandag, augustus 28, 2006 14:40 |
| geweldig troostgedicht! | |
| Dune*: | Maandag, augustus 28, 2006 14:26 |
| Mooi, heel goed verwoord. Prachtig! Liefs, Dune* |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, augustus 28, 2006 13:10 |
| heel erg moedig neergezet groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Louisa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||