Daar
waar margrieten groeien en
kluiten aarde de grond
van ons bestaan
bedekken
Daar
waar het niet gaat om een
vervlogen droom maar om
het zoeken naar -zijn-
Ze verwoesten ons huis
met stenen,
groter dan de ramen die
ons vrijheid geven.
Ze laten ons zweven en
nooit ervaren welke kracht
onze vleugels draagt.
Daar
waar margrieten groeien en
kluiten aarde de grond
van ons bedorven bestaan
bedekken,
bedolven onder weemoed en verlangen
om eens te zijn zoals
ons huis in India.
Vrij en alleen
onbezorgd maar toch de wonden
dragend van stormen die verwoestten.
We zagen manden vol bloemen en
spinnewebben
die dansten in het licht
We proefden van wat kon worden
-onze toekomst-
Het gras staat wild te waaien,
mee met de wind
die speelt met zaden, omhoog gedragen
naar waar ze ons nog zien,
ze sturen engelen als teken en
vlinders om ons heen.
de geuren
de kleuren en wij...
verwonderd en ontroerd
door de pracht van ons
klein India,
Daar
waar het zal zijn.