Christel
Diep in mij zit stil verlangen
Naar dat moment, die ene dag
Dat ik door het raam naar buiten kijk
En de zon weer ontvangen mag
De mooiste dagen van mijn leven
Beleefde ik toch echt met jou
Ik wil ze weer opnieuw beleven
Ik blijf je heel mijn leven trouw
Juist omdat het altijd goed ging
Kwam deze klap zo ontzettend aan
En ging toch weer, tegen beter weten in
Mezelf vragen, wat heb ik nu fout gedaan ?
Mijn leventje kon niet meer stuk
Die tijd met jou was oh zo fijn
Liefde, nooit verwacht maar toch gekomen
Ik wilde voor altijd bij je zijn
Maar toen opeens, zo uit het niets
Kreeg je tegenslag, nekslag, pijn
En heb met bloedend hart moeten vernemen
Dat je niet meer bij me wilde zijn
Het ligt niet aan jou waren je eerste woorden
Om dat te begrijpen valt mij zwaar
Want waarom het dan toch moest eindigen
Ach ja.....wist ik het maar
Toch is het voorbij, het is nu over
Bleef ik achter, weer alleen
Want voor mij was het enkel vreugde
Tot het moment dat jij verdween
We hadden het over samen wonen
In een huisje in Rotterdam
En ook al wist ik dat dat nog ver was
Maar wie weet dat het er ooit van kwam
Weet ook dat ik het echt ga missen
Die dagen samen met jou op stap
Kan er wel uren over dromen
Je trillende handje bij de roltrap
En waar ik nu zo bang voor ben
Is dat ik dit nooit meer beleef
Dat het leven aan me voorbijflitst
Zonder dat iemand mij nog liefde geeft
Mijn hartje breekt bij ieder liedje
Waarin ik toch weer jou herken
En daaruit moet ik concluderen
Dat ik het liefste bij je ben
Waarom zo plotseling, zo opeens
Is het over, en voorbij
Heb het zwaar, kan het niet geloven
Je betekent nog zoveel voor mij
Natuurlijk kan ik jou nergens toe dwingen
Sta je geluk ook niet in de weg
En ook al zul je wel een ander vinden
Ach ja...dan heb ik maar pech
Maar weet wel, dat als de dag gaat komen
Dat jouw ogen tranen gaan
Wanneer iemand jou slecht behandeld
Dat ik hier voor je klaar zal staan
Naar dat moment, die ene dag
Dat ik door het raam naar buiten kijk
En de zon weer ontvangen mag
De mooiste dagen van mijn leven
Beleefde ik toch echt met jou
Ik wil ze weer opnieuw beleven
Ik blijf je heel mijn leven trouw
Juist omdat het altijd goed ging
Kwam deze klap zo ontzettend aan
En ging toch weer, tegen beter weten in
Mezelf vragen, wat heb ik nu fout gedaan ?
Mijn leventje kon niet meer stuk
Die tijd met jou was oh zo fijn
Liefde, nooit verwacht maar toch gekomen
Ik wilde voor altijd bij je zijn
Maar toen opeens, zo uit het niets
Kreeg je tegenslag, nekslag, pijn
En heb met bloedend hart moeten vernemen
Dat je niet meer bij me wilde zijn
Het ligt niet aan jou waren je eerste woorden
Om dat te begrijpen valt mij zwaar
Want waarom het dan toch moest eindigen
Ach ja.....wist ik het maar
Toch is het voorbij, het is nu over
Bleef ik achter, weer alleen
Want voor mij was het enkel vreugde
Tot het moment dat jij verdween
We hadden het over samen wonen
In een huisje in Rotterdam
En ook al wist ik dat dat nog ver was
Maar wie weet dat het er ooit van kwam
Weet ook dat ik het echt ga missen
Die dagen samen met jou op stap
Kan er wel uren over dromen
Je trillende handje bij de roltrap
En waar ik nu zo bang voor ben
Is dat ik dit nooit meer beleef
Dat het leven aan me voorbijflitst
Zonder dat iemand mij nog liefde geeft
Mijn hartje breekt bij ieder liedje
Waarin ik toch weer jou herken
En daaruit moet ik concluderen
Dat ik het liefste bij je ben
Waarom zo plotseling, zo opeens
Is het over, en voorbij
Heb het zwaar, kan het niet geloven
Je betekent nog zoveel voor mij
Natuurlijk kan ik jou nergens toe dwingen
Sta je geluk ook niet in de weg
En ook al zul je wel een ander vinden
Ach ja...dan heb ik maar pech
Maar weet wel, dat als de dag gaat komen
Dat jouw ogen tranen gaan
Wanneer iemand jou slecht behandeld
Dat ik hier voor je klaar zal staan
Reacties op dit gedicht
| Danielle: | Woensdag, oktober 31, 2001 23:42 |
| Vet mooi gedicht.. Ik herken er heel erg veel bij mezelf in.. Echt prachtig.. Ik wred er ff stil van en kreeg er een brok in me keel van.. |
|
| Edith: | Donderdag, april 12, 2001 16:40 |
| Wat een pracht gedicht! Je hebt je gevoel heel erg mooi onder woorden gebracht. Ik hoop dat je ook zonder haar heel erg gelukkig wordt. Ik weet zeker dat je nog wel iemand tegen zult komen om wie je net zoveel geeft...ik weet dat je er nu weinig aan hebt, dat had ik toen ook niet, maar echt het gevoel slijt.....zorg dat je terug kunt denken aan een geweldige tijd! Sterkte met alles Danny! | |
| Joycietje: | Dinsdag, april 10, 2001 14:30 |
| Mooi geschreven man. Echt mooi. Ik word er stil van.. Sterkte. |
|
| Latoya: | Woensdag, oktober 04, 2000 16:44 |
| Ik wou even zeggen dat ik dit echt een heel mooi gedicht vindt, omdat ik er iets van me zelf in terug kan vinden | |
| Cristel: | Dinsdag, oktober 03, 2000 22:24 |
| Ik kreeg kippevel van dit gedicht, heel gevoelig | |
| zwarte roos: | Donderdag, september 14, 2000 11:31 |
| ontroerend, ik kreeg er kippevel van, het echte leven, het echte verdriet, de leegte na een vol gevoel van liefde die verdwenen in. | |
| Maine: | Woensdag, september 13, 2000 16:57 |
| Mooi gedicht, heel gevoelig | |
| Cristel: | Maandag, september 04, 2000 17:06 |
| Hoi Danny Ik heb dit gedicht al eens gelezen, maar het raakt me nog steeds. Ik hoop dat je nog steeds weet dat ik er nog steeds voor je ben, maar misschien niet op de manier zoals het eerst was. Ik wens je echt alle geluk ik je leven toe en hoop dat je er wat van gaat maken, op mijn steun kun je altijd rekenen!! |
|
| Tes: | Zondag, september 03, 2000 22:20 |
| Prachtig! | |
| SJ: | Zondag, september 03, 2000 12:21 |
| Heel erg erg mooi, Veel gevoel, veel gedachtes, toen ik het las was ik verbijstered, zon lang gedicht. Je hebt je verdriet zo mooi verwoordt!!! xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: danny | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||