Mijn laatste kans... ben jij !
Hier zit ik dan in dit oude krot,
de kilte maakt mij echt kapot.
Ik wil hier weg en niet te laat,
vooraleer iemand mijn schuilplaats raad.
Ik kijk op mijn horloge,
hij wijst geen tijdstip aan..
Nu weet ik het zeker..
’T is het moment om weg te gaan.
Ik bekijk nog eens goed het huis,
de donkergrijze muren.
De afgebleekte gordijnen,
waar achter niemand kan gluren.
Een laatste glimp valt op de foto van de jongen waar ik zo van hou,
ik kijk hem diep in de ogen.
En zeg heel stil dat ik hem vertrouw!
Wil je mij nou helpen?
Dan ga ik echt niet weg.
Alsjeblief mijn liefste,ik meen wat ik nu zeg.
Neem m’n hand en pak me mee..
Over bergen,land en zee.
Toon me wat het leven is,
vlug dan ! Voor ik weer iets anders beslis..
Reacties op dit gedicht
| AngelOfSadness: | Woensdag, september 20, 2006 18:52 |
| ben het eens met de eerste reactie laat je niet doen meid! |
|
| atjepetatje: | Woensdag, augustus 30, 2006 11:23 |
| ben het helemaal eens met de vorige sterkte Atjepetatje |
|
| °Black TearS°: | Woensdag, augustus 30, 2006 11:05 |
| jah,, ga weg voor je helemaal kapot gemaakt wordt!! denk aan jezelf,, jij verdient warmte & geluk,, niet dit! *mwah* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *_Sweet..Butterfly_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||