moe van het vechten
Elkedag maar weer,
elkedag moeten vechten.
Vechten voor een betere leven.
Steeds maar te zien te over leven.
Elkedag maar weer bang moeten zijn,
vaak maar moeten huilen.
Steeds maar weer naar therapie,
ook die boosheid keer op keer.
Ik ben het vechten zo zat,
ik weet ik moet hier doorheen.
Maar snapje ben gewoon echt moe,
Omdat elkedag maar weer aan te gaan.
Steeds maar zo wisselend,
zo denk ik aan de dood en zo weer aan het leven.
Het is zo verwarrend elkedag,
elke dag maar weer moeten knokken.
Reacties op dit gedicht
| anneke van dijk: | Woensdag, augustus 30, 2006 13:55 |
| trek je vooral niet te veel aan van wat de andere uit de groep tegen je zeggen; maak je niet zo kwaad, want dat kost heel veel energie! liefs, namasté, an |
|
| vicky holvoet: | Woensdag, augustus 30, 2006 12:44 |
| Ik begrijp je heel goed. Maar zelf bestef je dat je er uit moet en dat is goed. Sterkte. Liefs Vicky |
|
| Innerchild: | Woensdag, augustus 30, 2006 12:26 |
| Ja ... dat moet echt verwarrend zijn en niet makkelijk. Maar uiteindelijk doe je het wel ... dag na dag opnieuw ! Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||