Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
zo eenzaam....zo alleen...
zo eenzaam....zo alleen...
zo grijs en ook zo duister..
Zoveel mensen toch om mij heen..
zoveel gesprekken..
waar ik eigenlijk niet echt naar luister..
naar binnen gekropen...
en daarop omhoog gegaan..
door mijn onbewustzijns heen gelopen..
te diep in mijn hart ben ik gaan staan...
ik zit in mijn eigen wereld gevangen...
ik ren en ik weet niet waar naar toe..
Het is hier zoals een doolhof
met tallozen donkere gangen..
ik word zo moe....
al die drangen...
ik wil hier weg....
ik sterf door naar mijn liefde te verlangen..
en ik ben hier zo alleen
Reacties op dit gedicht
WatchingMe! vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
bijouken
:
Maandag, september 11, 2006 09:20
Prachtig geschreven.
Herkenbaar.
Groetjes
Elieve*
:
Zaterdag, september 02, 2006 21:42
Heel erg herkenbaar..
KUS.
Over dit gedicht
Auteur:
WatchingMe!
Gecontroleerd door:
Marina
Gepubliceerd op:
31 augustus 2006
Thema's:
[IK]
[JIJ]