Hoelang hou ik het nog vol ...
Sommige dagen schreeuw ik het gewoon uit.
Dan maakt onmacht mijn gevoelens buit.
Vragen die onbeantwoord blijven.
Woorden waarbij ik ga verstijven.
Ik heb mezelf niet meer onder controle.
Begin in een net van gevoelens weg te dolen.
Liefst zou ik dan van de wereld verdwijnen.
Om nooit meer aan deze wreedheden te verschijnen.
Mensen kwetsen elkaar meer en meer.
Verdragen het telkens keer op keer.
Wel ik hou het niet meer vol!
Hiervan wordt ik gewoon dol.
Een schouder kan ik best gebruiken.
Net zoals een stel armen om in weg te duiken.
Dan maakt onmacht mijn gevoelens buit.
Vragen die onbeantwoord blijven.
Woorden waarbij ik ga verstijven.
Ik heb mezelf niet meer onder controle.
Begin in een net van gevoelens weg te dolen.
Liefst zou ik dan van de wereld verdwijnen.
Om nooit meer aan deze wreedheden te verschijnen.
Mensen kwetsen elkaar meer en meer.
Verdragen het telkens keer op keer.
Wel ik hou het niet meer vol!
Hiervan wordt ik gewoon dol.
Een schouder kan ik best gebruiken.
Net zoals een stel armen om in weg te duiken.
Reacties op dit gedicht
| Marc lambrechts : | Donderdag, december 27, 2001 20:23 |
| als je de plaats gevonden hebt om weg te duiken,mail mij aub ik zoek deze al een geruime tijd. ik leef volkomen met je mee, ik dacht een schouder gevonden te hebben, die zou je dan mogen delen hebben, maar ik ben tot de vast -stelling gekomen dat deze schouder slechts een ilusie is geweest,en ga er nu bijna helemaal aan kapot,, toch sterkte jong |
|
| Juva: | Donderdag, december 27, 2001 18:27 |
| IK wou dat ik de antwoorden kende (dan was ik meteen ook veel gelukkiger- of maken we onszelf wijs dat het dan beter zou gaan?) Schouders en armen zijn er wel genoeg denk ik;) Heel veel liefs, je nichtje PS: ik zou niet weten waarom ik je 't zou kwalijk nemen als je je een beetje je hart lucht, ik stelde 't zelf voor en iemands verdriet laat me niet koud;) |
|
| dotje: | Donderdag, december 27, 2001 16:18 |
| mooi geschreven wim en armen zijn er zeker wel daar moet je zeker al niet bang voor zijn En de oplossingen op die vragen zullen er zeker ook wel komen op hun moment knuffffff en heel veel liefs megaknuffel dotje |
|
| Prutske: | Donderdag, december 27, 2001 13:25 |
| Prachtig ! Ik weet exact wat je bedoelt. Geloof me ik kan dat ook gebruiken ... | |
| mina: | Donderdag, december 27, 2001 13:13 |
| heel mooi gedicht! ik kan er mezelf zeer goed in weervinden... ik hoop dat je met deze dagen je wensen kan laten vervullen... groetjes en knufels |
|
| shadow: | Donderdag, december 27, 2001 09:44 |
| eigelijk denk ik dat ik goed weet wat je bedoeld...bij deze wil ik je een cyberknuf geven ... liefs shadow |
|
| Goverdina: | Donderdag, december 27, 2001 09:28 |
| lieve Wim Vragen die onbeantwoord blijven? Misschien zou je die vragen eens zonder omwegen en duidelijk moeten stellen. Misschien krijg je dan duidelijkheid in alles. Probeer eens gewoon tegen iemand te zeggen wat je wil en wat jou ideeen zijn. Wie weet helpt het. En die armen zijn er echt wel. liefs Goverdina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wim Meeus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2001 | ||
| Thema's: | ||