Was je maar van mij..
Lig alleen onder mijn koude lakens
Beelden van jou schieten voorbij
Zou willen dat ik me niet eenzaam hoefde te voelen
Dat je hier lag, naast mij
Illusies die gerust waarheid mogen worden
Iedere dag hand in hand
Net als toen we keken naar de ondergaande zon
zaten we daar samen heel vredig op het strand
We staarden allebei een tijdje wazig voor ons uit
Allebei naar hetzelfde, verre zicht
Sloot langzaam even mijn ogen
en in gedachte kuste ik je hele gezicht
Opende mijn ogen langzaam en keek
het lieven, zachte gezicht wat boven me hing was van jou
Twee blikken, één gedachte, en we fluisterden:
‘Ik hou van jou’
Maar het tegenovergestelde is werkelijk, ik lig hier alleen
Beelden van jou schieten weer voorbij
Zou willen dat ik je in mijn armen kon sluiten
Dat je hier was, en voor altijd van mij..
Reacties op dit gedicht
| guitargirl: | Donderdag, september 14, 2006 17:51 |
| super mooi ik zou het zelf niet zo mooi kunne hebbben verwoord want dat gedicht is percies een deel van mijn leven egt mooi (k) x x xjess | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, september 05, 2006 18:18 |
| gevoelig verwoordt groetjes Dirk |
|
| Sjoys: | Dinsdag, september 05, 2006 17:17 |
| hee, Helaas valt liefde niet te dwingen! Mooi gedicht, dapper verwoord! xx |
|
| fran92: | Dinsdag, september 05, 2006 17:16 |
| droevig maar mooi geschreven! dikke knufff liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sitaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2006 | ||
| Thema's: | ||