Een donkere dag
Maagdelijk wit weer verdwenen
Storm daar voor in plaats gekomen
Buiten nat en geur
Binnen behaaglijk warm
Denk ik aan een knapperend vuur
Kijkend naar een kaarsje
Dat vrede en geluk uitstraalt
En zo laat ik de warmte tot me komen
Op deze grijze donkere dag
En genietent van wat er nog is
Doe ik nu de gordijnen dicht
Ik zie naar het vlammetje
Dat schittert als een helder licht
Christa
Reacties op dit gedicht
| Frummeltje: | Vrijdag, december 28, 2001 20:47 |
| Dat kaarsje, dat lichtje brandt voor iedereen die er nog is... En laat je zien dat je met hun verder moet... Heel erg mooi hoor... ~Liefs Frummeltje~ |
|
| michris: | Vrijdag, december 28, 2001 03:23 |
| nu is het nacht en erg donker van geen ster geflonker en ik maar op de morgen wacht. liefs, michris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2001 | ||
| Thema's: | ||