raakte heftig in paniek
Al staand buiten te roken,
met veel mensen om me heen.
De gezelligheid was er,
met een glimlach op me gezicht.
Ik genoot gewoon net,
zo lang gelden.
Maar het stopte ineens,
vliegens vlug in een seconde.
Al zittend een spin op me lijf,
ze zeiden het tegen mij.
Ik raakte volop in paniek,
Me kleren moest uit.
Ik vliegens vlug me trui uit,
ik werd zo bang.
Zwarte kleur voor me ogen,
met sterretjes om me heen.
Waar was ik,
waar was de spin.
Ze sprongen op me af,
ze kwamen me ter hulp.
Ze maakte me weer kalm,
zeggend het is weg.
De kouwe rilling over mijn lijf,
waarom zo paniekerig en bang.
Ik schaamde me later,
al me neefjes en nichtjes.
Ook nog tantes en ooms,
ik voelde echt heel klein.
Reacties op dit gedicht
| anneke van dijk: | Donderdag, september 07, 2006 08:28 |
| wat denk je nou toch wat die spin je kan doen? helemaal niets... jammer, paniek om helemaal niets.. liefs, namasté, anneke |
|
| GirL: | Donderdag, september 07, 2006 07:33 |
| lieverd kan je niks aandoen,,dat is onmacht.kus mij | |
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2006 | ||
| Thema's: | ||