zoveel spinsels huizen in herinneringen
het draait me hoofd als hemelkringen
in het oerdonker van m’n verloren geest
dwaalt een wirwar, fluisteren ze allen tezamen
soms passeert de déjà vu van schoonheid
als vogels die het hemelblauw inzingen
het ruige riet wat suist aan waterborders
het kleurrijke licht aan de verlaten horizon
soms passeert het droeve wat droever wordt
als de weerspiegeling kerft in mijn glazen hart
de somberheid van uitgerekte grijze oceanen
welke laatste korrels zand tot zich nemen
soms passeren de liefdes die eens naaktbaar waren
draag de dode vruchten in het diepst van mijn ziel
de eerste tedere kus, de liefdeswoordjes smaken wrang
hun sappigheid verdroogt door het gal van verdriet
misschien zijn er slechts herinneringen
als het leven sterft in de schoot van een geplette man
die op de kade van zijn bestaan, zijn schip zag zinken
en vermorzelende golven het fundament te pletter sloeg
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2006 | ||
Thema's: |