ik spaarde ze weer
Ik kreeg ze weer,
had het vertrouwen weer gewonnen.
Ik mocht ze weer gebruiken,
slaap medicatie en antie depressia.
Maar ik heb het weer verbroken,
ik slikte de slaap medicatie niet.
Spaarde ze weer op,
ik kan er nog niet mee omgaan.
Me kastje lig weer vol,
vol met de medicatie.
Ik wil het niet meer,
maar toch doe ik het.
Als het tegen zit,
alles tegelijk.
Weg van de wereld,
weg in een diepe slaap.
En voor lange tijd slapen,
rust, rust van alles.
Maar het lost niks op,
al zeggend op therapie.
Moest ze weg gooien,
moet gaan praten.
Niet inmezelf kruipen,
moet terug komen in de werkelijke wereld.
.
Reacties op dit gedicht
| anneke van dijk: | Donderdag, september 07, 2006 23:12 |
| je weet dat het niets oplost en toch doe je het.. jammer! want iedere nacht goed slapen zou veel meer voor je oplossen, dan word je weer een stuk fitter; maak nou eens een goede keuze voor jezelf en neem die pillen waar ze voor nodig zijn: een goede nachtrust! liefs, namasté, anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2006 | ||
| Thema's: | ||