Hij zei
hij zei het, en hij zei het zo dat het haar
een hand gaf - een harde dan. Hij zei dat zij
in zijn ogen woonde, er elke avond sliep
en hem elke avond deed. Hij zei
dat ze een film was, hij zag haar meer
rennen in stukken – geen hele meisjeshanden
meer, hij zei dat hij haar had zien slapen
maar dat deed ze niet. Hij zei
dat ze zo gewoon en toch zo anders was in die huid
van glans die nooit verbleekt. Hij zei dat ze
een meisje was met een echt lijf – en ze brak.
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Maandag, september 11, 2006 20:37 |
| aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA !!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2006 | ||
| Thema's: | ||