eenzaam
Geef het leven nu eens kans,
Geen nachtmerries noch boze dromen,
Heel je leven gedroeg je je mans,
nu is het tijd eens boven te komen,
Geef je gedachten nu eens vrij,
Geen slechte ideeën geen gekwetste geest,
Je bent men moeder ik was zo blij,
Houdt het zo het is altijd al geweest.
Laat me het licht in je leven tonen,
Zo wil ik weer kleur in je dagen bekomen,
Geef niet op we zijn zo weer bij jou,
Mijn enige moeder, waar ik zo van hou
Laat ons niet achter, eenzaam en alleen,
Laat me niet denken’ nu is ze heen’
Geef mij ook die kans, mijn dagen te kleuren,
Ik heb je nog nodig, al is het voor te zeuren;
Jij leidde mij op het goede pad,
Daar, waar ik eerder nooit eens op zat,
Blijf nu bij mij, laat me niet staan,
Want jij bent diegene die mij leidt,
Op een lange eenzame baan….
lonely 1: | Maandag, september 11, 2006 01:23 |
mooi,liefdevol verwoord.en zolang jij aan je moeder denkt zal ze bij je zijn en zal je haar aanwezigheid voelen. liefs lonely 1 |
|
ijs_bloempje: | Zondag, september 10, 2006 20:26 |
mooi | |
semara : | Zondag, september 10, 2006 14:25 |
Mooi.... Dikke knuf van mij. |
|
Lone Wolf: | Zondag, september 10, 2006 11:00 |
pakkend, maar voor de rest sluit ik me aan bij Hendrika Greetz Lone Wolf |
|
fran92: | Zondag, september 10, 2006 10:20 |
wanneer een moeder er niet meer is.. dan voel je pas hoeveeel je mist. ik geef je een dikke knuffel.. liefs fran92 |
|
Hendrika89: | Zondag, september 10, 2006 10:15 |
ja groot gemis..maar in je hart en je gedachte is zij altijd bij je..zij leeft voort in je hart en gedachte.. | |
Jeffry: | Zondag, september 10, 2006 01:05 |
Ja, dat is het grootste gemis je in je leven...zowaar prachtig verwoord in dit gedicht! Mis haar nog elke dag... |
|