11september...in gedachten
Vandaag vijf jaar geleden...11 september
nog fris in onze gedachten
verdriet en rouw van de familie
die hun geliefden terug verwachtten
enkelen konden telefonisch afscheid nemen
anderen dan weer niet
dat is onvoorstelbaar niet te beschrijven
zo'n onmenselijk verdriet
wetende dat je zal sterven
en er niets kan aan doen
wat erg,zo onmachtig en bang
moeten ze zich gevoeld hebben toen.
Dan zijn er de ware helden van
united airline flight 93
heel moedig en ruig,
ze verijdelden de crash op het witte huis
de passagiers uit het vierde vliegtuig.
Ze stierven wetende dat ze onschuldige levens gered hadden toch nog een waardevolle dood
voor hun nabestaanden een schrale troost
voor de wereld de redders in nood.
Bush niet te bereiken,geen communicatie en vele blunders die ze in de doofpot willen proppen
nu niet langer een geheim
de reden waarom ze de kapers niet konden stoppen.
In velen hun geheugen
Meneer Bush...
een grote leugen.
In deze oorlog en alle ellende
lijden toch altijd de kleine
onschuldige mensen
is het dan niet normaal
dat we die misdadigers
naar de hel toewensen?
nog fris in onze gedachten
verdriet en rouw van de familie
die hun geliefden terug verwachtten
enkelen konden telefonisch afscheid nemen
anderen dan weer niet
dat is onvoorstelbaar niet te beschrijven
zo'n onmenselijk verdriet
wetende dat je zal sterven
en er niets kan aan doen
wat erg,zo onmachtig en bang
moeten ze zich gevoeld hebben toen.
Dan zijn er de ware helden van
united airline flight 93
heel moedig en ruig,
ze verijdelden de crash op het witte huis
de passagiers uit het vierde vliegtuig.
Ze stierven wetende dat ze onschuldige levens gered hadden toch nog een waardevolle dood
voor hun nabestaanden een schrale troost
voor de wereld de redders in nood.
Bush niet te bereiken,geen communicatie en vele blunders die ze in de doofpot willen proppen
nu niet langer een geheim
de reden waarom ze de kapers niet konden stoppen.
In velen hun geheugen
Meneer Bush...
een grote leugen.
In deze oorlog en alle ellende
lijden toch altijd de kleine
onschuldige mensen
is het dan niet normaal
dat we die misdadigers
naar de hel toewensen?
Reacties op dit gedicht
| Mrs Flintstone: | Dinsdag, september 04, 2007 22:29 |
| Echt zo goed geschreven. Iedere keer wanneer ik de beelden weer op TV zie krijg ik kippevel. Liefs van Wilma |
|
| Juf V: | Zondag, juli 29, 2007 23:23 |
| Heb onlangs een boek gelezen met de titel: De 4 weduwen van 11 september. Als je interesse hebt mag je hem eens lenen hoor. Heel diep rakend, maar de harde realiteit. Het heeft me doen inzien hoe erg belangrijk David voor mij en de kinderen is. Wat zouden we zonder hem zijn?! | |
| Crazy Lus: | Maandag, november 06, 2006 23:42 |
| Mooi geschreven! sta vesteld van je kunsten!:) X |
|
| P.Altena: | Zondag, september 24, 2006 20:05 |
| Duidelijke taal, een helder statement. (En dan te bedenken dat mijn verjaardag de twaalfde is) Dit gedicht zou elk jaar op elf september in de landelijke dagbladen moeten worden afgedrukt. Groetjes, Peter |
|
| Amber9960: | Dinsdag, september 19, 2006 12:31 |
| heel mooi geschreven sis,je hebt echt talent | |
| Juf V: | Zondag, september 17, 2006 21:01 |
| Een mooi maar droevig gedicht. Fijn dat je anderen aanmoedigt om er nog eens diep over na te denken. Want sommigen kunnen er nogal luchtig overgaan. Maar mij raakt het zeker nog diep! Vicky | |
| rovago: | Woensdag, september 13, 2006 10:18 |
| En Bush kan maar doorgaan, om te wenen. Prachtig geschreven. Liefs van Bompa-Rovago. |
|
| lachebekje1988: | Dinsdag, september 12, 2006 17:13 |
| Dit staat heel mooi gedaan! KNUF |
|
| Amon: | Dinsdag, september 12, 2006 12:02 |
| klare taal dit.....bijna tissues nodig | |
| M@rcel: | Maandag, september 11, 2006 23:31 |
| zeer droevig...maar ontzettend mooi verwoord en geschreven wij kunnen alleen maar stilstaan in gedachten en denken aan de mensen die daar vielen en aan de nabestaande veel warmte en steun betuigen Liefs M@rcel |
|
| miss morantisch: | Maandag, september 11, 2006 22:25 |
| mama, Dit is waarschijnlijk het mooiste compliment: ik kreege er kippevel van. Hoe jij dat kan, daar waar anderen het als ''ver van bed-show'' verwoorden, trek jij het naar je toe veel liefs je dochter |
|
| fran92: | Maandag, september 11, 2006 15:23 |
| ja heel erg droevig dat dit moest gebeuren.. dit heb je mooi verwoord!! liefs en knuffs fran92 |
|
| Jannie Hoogendam: | Maandag, september 11, 2006 14:31 |
| Heftig hoor, maar o zo waarheidsgetrouw...Wij denken aan hen die vielen en aan nabestaanden...wat kunnen we meer doen dan dit... Liefs Jannie |
|
| riana: | Maandag, september 11, 2006 11:45 |
| een zeer droef gedicht ,stilstaan bij het zware feit heel mooi riana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dreadqueen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2006 | ||
| Thema's: | ||