verwoest
Mijn leven is verwoest.
Niet kapot maar verwoest.
Dat komt door mensen om mij heen.
Een paar mensen helpen me alleen.

Ze pesten mij keer op keer.
Ze roddelen over mij.
Ze zeggen dat ik zwanger ben.
Maar ik ben nog zo jong.

Niemand kan mij daarbij helpen.
Want het is te laat.
Mijn leven is al verwoest.
Het kan nog erger want mijn hart heb ik nog.

Het is het enige plekje dat nog niet is verwoest.
Maar dat komt nog wel als ik het wil.
Ik wil het niet maar als je liefde hebt staat je hart open.
En iedereen kan erbij.
Je hart kan verwoest worden zonder dat jij het weet.

Ik heb alleen een huisdier die er thuis voor mij is.
Ze heet Deborah en veder heb ik niks.
Ik kan haar alles vertellen.
Ze zegt niks door.
Als je goed luistert dan zie je dat ze je begrijpt.

Mijn leven kan niet veder zo.
Want hij is verwoest.
Niemand kan dat zien.
Alleen ikzelf voel dat.

Dit is het einde van mijn gedicht
Ik hoop dat aan mijn leven ook snel een einde komt.